FRANZ KROMMER (1759 – 1831) Franz Vincenc Krommer ur 27 listopada 1759, zm. 8 stycznia 1831. Był czeskim kompozytorem muzyki klasycznej. Został jednym z najbardziej utytułowanych czeskich kompozytorów w Wiedniu.
W Wiedniu najprawdopodobniej poznał hrabiego niemodlińskiego zamku-Johana Carla Nepomuka Praschmę i skomponował dedykowany mu kwartet smyczkowy. Nie od dziś wiadomo, że hrabia Praschma był wielkim miłośnikiem muzyki i literatury, organizował liczne przedstawienia teatralne i utrzymywał kapelę dworską.
W języku niemieckim jego nazwisko pisane jest Franz Krommer, a w czeskiej wersji jego imienia jest pisane jako Frantisek Kramár. Czasami oba jego imiona łączyły się w obie formy jako Krommer-Kramár, uważa się, że ta pomyłka w nazwiskach uniemożliwiła mu pełne zapamiętanie jako wielkiego kompozytora w historii. Urodzony w morawskim mieście Kamenice (Kamenitz), był synem burmistrza miasta Kamenice Georga Krommera i pierwsze wykształcenie muzyczne otrzymał w 1774 roku. Gry na skrzypcach i organach uczył go jego wujek Antona Matthias Krommer kompozytor i chórmistrz w Turanie. Był samoukiem w zakresie kompozyci i teorii muzycznej. W 1777 pracował u boku wuja jako organista. Jak większość ambitnych muzyków chcących osiągnąć sukces, przeniósł się do Wiednia w 1785 r., ale nie mogąc tam znaleźć pracy, wybrał w 1786 r. stanowisko skrzypka w orkiestrze dworskiej księcia Styrum w Simontornya na Węgrzech. W 1788 został kierownikiem muzycznym orkiestry książęcej. W 1790 opuścił to stanowisko, aby zostać koncertmistrzem katedry w Peczu, pracując jednocześnie na dwóch mniejszych dworach w pobliżu jako koncertmistrz w 1793. W 1795 przeniósł się z powrotem do Wiednia, gdy jego sława wzrosła i zyskał sobie sławę. Tam uczył kompozycji i został mianowany kapelmistrzem księcia Ignaza Fuchsa w 1798 r., piastował to stanowisko do 1810 r. Od około 1811 r. pracował jako koncertmistrz baletu w wiedeńskim Hoftheater. A już po czterech latach w 1815 roku został mianowany Kammertürhüterem – stróżem drzwi Izby cesarza Franciszka I, na stanowisko wymagające długich podróży. Wreszcie w 1818 r. i aż do śmierci został ostatnim oficjalnym dyrektorem kameralistyki i nadwornym kompozytorem cesarzy habsburskich.Pozostał na tym stanowisku aż do śmierci w Wiedniu 8 stycznia 1831 r.
Odnalezione nuty w zasobach Biblioteki Narodowej są inspiracją do działań Fundacji Zamkowej aby ponownie muzyka wybrzmiała w murach zamkowych. Ale o naszej niespodziance- w kolejnej odsłonie już niebawem.
