W Zamkowej Kaplicy, w części prezbiterialnej znajdują się dwie XIXw. polichromie odwołujące się do dwóch głównych Świąt obchodzonych w tradycji chrześcijańskiej. Jedną z nich jest polichromia „Wjazd Chrystusa do Jerozolimy”- jakże idealna na dzień dzisiejszy: Niedziela Palmowa. 
„W Kwietnią kto bagniątka nie połknął, a będowego Chrystusa do miasta nie doprowadził, to już dusznego zbawienia nie otrzymał (…). Uderzano się także gałązkami palmowymi, by rozkwitająca, pulsująca życiem wiosny witka udzieliła mocy, siły i nowej młodości”. /MikołajRej/ Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia. Niegdyś Niedzielę Palmową na naszych ziemiach nazywano Kwietnią lub Wierzbną, niosła ona ze sobą wiele zwyczajów i obrzędów. Jednym z nich było zjadanie bazi nie tylko przez ludzi ale zmuszano do tego również zwierzęta, miało to zabezpieczyć przed urokami. Palmą święciło się domostwa następnie wieszano ją pod domowym krzyżem, miała przypominać o zwycięstwie Chrystusa oraz wypraszać o Boże błogosławieństwo dodatkowo jej kawałki wkładane były do gniazd ptaków, uli i sieci rybackich. Palmy w tradycji chrześcijańskiej symbolizują odradzające się życie. „Wykonywanie palm wielkanocnych ma bogatą tradycję. Tradycyjne palmy wielkanocne przygotowuje się z gałązek wierzby, która w symbolice Kościoła jest znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Obok wierzby używano także gałązek malin i porzeczek. Ścinano je w Środę Popielcową i przechowywano w naczyniu z wodą, aby puściły pąki na Niedzielę Palmową. W trzpień palmy wplatano również bukszpan, barwinek, borówkę i cis.”
|
